Σημεία συνέντευξης του Α' Αντιπροέδρου της Βουλής, Γιάννη Τραγάκη, στο Ρ/Σ "9,84"

Σημεία της συνέντευξης του

Α’ Αντιπροέδρου της Βουλής

κ. Γιάννη Τραγάκη

στο Ρ/Σ  ΑΘΗΝΑ 98,4

Δημοσιογράφος: Ν. Καραγιάννη

Για τις δηλώσεις Νικολόπουλου, για τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου:

Είναι περιττό να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο, όλο αυτό είναι- επιεικώς -μια ανοησία και φυσικά την καταδικάζει σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος. Και ο ίδιος πήγε να πάρει πίσω τη δήλωσή του, αλλά δυστυχώς το κακό έγινε για τη χώρα μας, από τη στιγμή που αναγκάστηκε ο Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου να του απαντήσει.

Νιώθω, αν μου επιτρέπεται την έκφραση, αηδιασμένος. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Και το Προεδρείο βέβαια αποδοκιμάζει πλήρως τις δηλώσεις αυτές,  οι οποίες δεν τιμούν ούτε τη χώρα, ούτε τον ίδιο.

Για τον ΕΝΦΙΑ:

Έπρεπε να ήμασταν πολύ πιο προσεκτικοί, για το πότε θα διοχετεύαμε και θα μπορούσαμε να εισπράξουμε όλους αυτούς τους φόρους. Διότι μπαίνει το φθινόπωρο με έναν καταιγισμό φόρων και πιστεύω πως θα υπάρξει αδυναμία είσπραξης μεγάλου μέρους αυτών, γιατί ο φορολογούμενος δεν αντέχει .

Ο ΕΝΦΙΑ - μην ξεχνάμε - αντικατέστησε το ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι ΔΕΗ). Ο φόρος αυτός μπήκε για να διευρύνει την φορολογική κλίμακα σε μεγάλη μάζα. Δηλαδή, να μπορέσει να πάρει λιγότερα από τους περισσότερους. Δυστυχώς όμως έχει πολλές στρεβλώσεις. Μην ξεχνάμε ότι ο φόρος αυτός είναι φόρος κατοχής και όχι επιτηδεύματος, άρα σημασία έχει ότι όσοι κατέχουν πρέπει να πληρώσουν. Πόσα θα πληρώσουν? Ανάλογα με την ικανότητα του καθενός και την αξία του ακινήτου. Εκεί δημιουργήθηκαν πάρα πολλές αδικίες, γιατί ο φόρος ξεκίνησε με στόχο την είσπραξη ενός συγκεκριμένου ποσού. Δεν πρέπει ποτέ να ξεκινάμε με την είσπραξη ενός συγκεκριμένου ποσού γιατί αυτό θα δημιουργήσει στρεβλώσεις, όπως και δημιούργησε.

Για τις διορθώσεις στον ΕΝΦΙΑ:

Προσπαθούμε να διορθώσουμε τις αδικίες, οι περισσότερες εκ των οποίων, προέρχονται από το γεγονός πως η χώρα μας δεν έχει Κτηματολόγιο. Αν είχε, το ιδιοκτησιακό καθεστώς όλων των ακινήτων θα ήταν καθορισμένο και κανένας δεν θα μπορούμε να το αμφισβητήσει. Επιπλέον, το πλαίσιο των αντικειμενικών αξιών δημιουργεί πολλές αδικίες. Κάποτε, οι αντικειμενικές αξίες ήταν χαμηλότερες από την εμπορική αξία των ακινήτων. Τώρα, όμως, που μιλάμε – τώρα που επιβάλλουμε τον φόρο μέσω των αντικειμενικών αξιών- δημιουργούνται αδικίες. Προσπαθούμε να τις διορθώσουμε.

Δεν είμαι όμως ικανοποιημένος με τις διορθώσεις. Είδα χτες την τροπολογία η οποία δίνει απλώς μία παράταση ενός μηνός για την έναρξη της διαδικασίας είσπραξης του φόρου και δημιουργεί έξι δόσεις.

 Η  ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, βέβαια, λέει ότι θα εξετάσει το θέμα των αντικειμενικών αξιών, αλλά και το θέμα κυρίως των 4,000 οικισμών της χώρας οι οποίοι είναι εκτός αντικειμενικών αξιών. Διότι, το να γίνει ο υπολογισμός αγροτεμαχίων ή οικοπέδων, σε μικρούς οικισμούς, με τις πλησιέστερη αντικειμενική αξία δημιούργησε πολλά λάθη.

Για το ζήτημα των ξενοίκιαστων και μη ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων:

Αυτός δεν είναι φόρος επιτηδεύματος, είναι φόρος κατοχής. Όμως, θα έπρεπε να λάβει υπόψιν του το χρονικό διάστημα το οποίο είναι ξενοίκιαστο/άδειο ένα διαμέρισμα. Σε μακροχρόνιες περιπτώσεις, που δεν προσφέρουν έσοδο, δεν μπορείς να επιβάλλεις φόρο κατοχής. Αυτό ασφαλώς και θα διορθωθεί και νομίζω η πρόθεση των διαπραγματεύσεων είναι να μειωθεί από 50% έως 25% της αξίας που προκύπτει για αυτά τα διαμερίσματα. Είναι ένα αίτημα και των ιδιοκτητών ακινήτων, το οποίο έχει φτάσει μέχρι τον Διεθνή Οργανισμό Ιδιοκτητών Ακινήτων, διότι πράγματι δημιουργεί μεγάλη αδικία.

Ειλικρινά σας μιλάω – και με την ιδιότητά μου ως Πολιτικός Μηχανικός – γνωρίζω την Κτηματαγορά, η οποία βρίσκεται στο χειρότερο σημείο που ήταν ποτέ! Εγώ είμαι 45 χρόνια Μηχανικός, αλλά και σαν κατασκευαστής, κυρίως, θέλω να σας πω πως η κατασκευαστική δυνατότητα των Ελλήνων αυτή τη στιγμή είναι η χειρότερη μετά τον Πόλεμο. Είναι κυριολεκτικά στο μηδέν.

Πρέπει να τονίσουμε πως υπάρχει ένας στόχος στην είσπραξη αυτού του ποσού. Αυτό το ποσό μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε ένα κυκλικό πλεόνασμα 5,8 % του ΑΕΠ, το οποίο είναι το μεγαλύτερο που έχει ποτέ επιτευχθεί στην Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό είναι και το διαπραγματευτικό μας όπλο στο Παρίσι (και στις Βρυξέλλες αργότερα) το Φθινόπωρο, ώστε να διαπραγματευτούμε όλες μας τις εκκρεμότητες.

Αυτό το κυκλικό πρωτογενές πλεόνασμα το αποκτήσαμε με τις θυσίες του ελληνικού λαού και είναι το κύριο διαπραγματευτικό μας όπλο το οποίο θα μας οδηγήσει στην ανάπτυξη και από εκεί και πέρα στην απασχόληση. Πρέπει να αντικατασταθεί το ποσό που θα λείψει, από τις μειώσεις που θα γίνουν στον ΕΝΦΙΑ, από κάποιο άλλο έσοδο.

 Δεν υπάρχει βέβαια η δυνατότητα τώρα αλλά θα πρέπει η Κυβέρνηση να εξετάσει πλέον το θέμα της φορολόγησης των off-shore εταιρειών. Από τη στιγμή που γνωρίζουμε πια που ανήκουν αυτές – παρόλο που είναι διασκορπισμένες ανά τον κόσμο-  θα μπορούσε να προκύψει ένα έσοδο που να καλύψει τις μειώσεις του ΕΝΦΙΑ και θα ανακουφίσει εκατομμύρια συμπολίτες μας. Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς θα μείνει πάλι στα χαρτιά ο εισπρακτικός φόρος γιατί ο πολίτης δεν θα έχει τη δυνατότητα να τον καταβάλλει.

Για τις διαπραγματεύσεις με τη Τρόικα:

Στο Παρίσι ο διαπραγματευτικός πήχης πρέπει να είναι ψηλά. Εμείς, έχουμε επιβάλλει κυβερνητική σταθερότητα, παρά τις σκληρές φωνές τις αντιπολίτευσης.

Ο στόχος είναι διπλός. Πρώτον να τελειώνουμε με το Μνημόνιο – που έχουμε τελειώσει ήδη- άρα ολοκλήρωση του μνημονίου σημαίνει και ολοκλήρωση του έργου της Τρόικα. Δεν θα έχει πια κανέναν αποφασιστικό ρόλο, παρά μόνο την επιτήρηση, που μην ξεχνάμε πως όλες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν.

Το δεύτερο και κυριότερο είναι η ρύθμιση του χρέους. Διότι αν ρυθμιστεί το χρέος, η όποια ελληνική κυβέρνηση θα αναλάβει τις οικονομικές πρωτοβουλίες που χρειάζονται για να προχωρήσει στην ανάπτυξη και την απασχόληση.

Για την ανάπτυξη και την απασχόληση:

Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας καταφέραμε και περάσαμε στην ατζέντα μας τα κυρίαρχα θέματα της ανάπτυξης και της απασχόλησης τα οποία συνεχίζει και η ιταλική Προεδρία. Μία ακριβής συνέχεια της ελληνικής ατζέντας.

  Για το ΔΝΤ:

 Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (για να πάψει και ο μύθος αυτός) έχει πολύ μικρή συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα(μόλις 22 δις. από τα 146). Την μεγαλύτερη έχει η Ε.Ε.

Απεδείχθη δε ότι η συνταγή που ακολούθησε το ΔΝΤ για τη χώρα μας ήταν λαθεμένη . Όταν αναγνωρίζουν ότι έχουν κάνει λάθος στον πολλαπλασιαστή αναγνωρίζουν πως και η πολιτική την οποία επέβαλλαν ήταν λαθεμένη. Τα λάθη αυτά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός που όλα αυτά τα χρόνια έχασαν το 25% της αγοραστικής τους δύναμης.  

Για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας:

Όσο πλησιάζουμε προς τον Φεβρουάριο, η πεποίθηση μου ότι θα βρεθούν οι 180 βουλευτές είναι ισχυρότερη.

Οι συνθήκες το ευνοούν.  Όπως οι ανεξαρτητοποιήσεις πολλών βουλευτών. Μία πολύ μεγάλη μερίδα - εκτός των Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών- οι οποίοι έκαναν κοινοβουλευτική ομάδα, είναι ανεξάρτητοι βουλευτές. Ξέρετε οι βουλευτές έχουν το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, άρα θα τους είναι πολύ δύσκολο να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές αν ξέρουν πως οι ίδιοι δεν θα ξαναβγούν. Διότι από τους 26 ανεξάρτητους βουλευτές, μαζί με τους Ανεξάρτητους Δημοκρατικούς Βουλευτές - εάν στεγαστούν στα δύο μεγάλα κόμματα- 6 ή 7 από αυτούς θα μπορούν να εκλεγούν την επόμενη φορά. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως αυτή η σιγουριά της μη εκλογής τους είναι που θα τους κάνει να μην οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές. Θα ήταν και άδικο να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Ασφαλώς το πρόσωπο θα έχει σημασία σε αυτή την επιλογή.

Για την ονοματολογία, περί την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας:

Θα μου επιτρέψετε να μην μπω σε ονοματολογία γιατί αυτό βλάπτει και το θεσμό και τα πρόσωπα. Σε πολλές περιπτώσεις, «κάηκαν» πολλά ονόματα «υποψήφιων Πρωθυπουργών», θα σας θυμίσω το 2012.

Εκείνο το οποίο θα ήθελα να τονίσω είναι ότι είναι εδραιωμένη η πεποίθησή μου, ότι ο Συνταγματικός Νομοθέτης του 1975 είχε σκεφτεί σοφά. Αν διαβάσετε την αιτιολογική έκθεση του άρθρου για την αυξημένη πλειοψηφία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας (200 + 200 οι δύο πρώτες ψηφοφορίες και 180), λέει πως ο θεσμός πρέπει να είναι ενωτικός, γιατί έχουμε Προεδρευόμενη Δημοκρατία και θα πρέπει να προέλθει μετά από συναίνεση ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών ομάδων και κομμάτων.

Πιστεύω πως πολύ πιο εύκολα αυτή η Βουλή θα βγάλει Πρόεδρο Δημοκρατίας, με 180, παρά η Βουλή που θα προκύψει από εκλογές και θα χρειάζεται 151 στην αρχή και αργότερα λιγότερους από 151 με σχετική πλειοψηφία.

Για τις πολιτικές οικογένειες:  

Απεδείχθη στην πράξη, ότι από όπου και αν υποδεικνύονται οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, με πρόσφατα τα δύο τελευταία παραδείγματα των εκλεγμένων Προέδρων της Δημοκρατίας, οι οποίοι προήλθαν από χώρους που δεν ήταν με το κυβερνών κόμμα όταν έγινε η εκλογή τους, είχαμε δυο πολύ καλές 10ετίες. Με Προέδρους, που τίμησαν το αξίωμά τους και δεν δημιούργησαν κανένα πολιτικό πρόβλημα στις Κυβερνήσεις. Αυτό, λοιπόν, μας δίνει το δικαίωμα να λέμε ότι δεν έχει σημασία από πού προέρχεται το πρόσωπο, αρκεί να ενώνει. Να ενώνει και τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, που θα στηρίξουν την εκλογή του, και τον λαό.

Η προσωπικότητα που θα δημιουργήσει αυτές τις δύο προϋποθέσεις, από όποιο χώρο και αν προέρχεται, θα είναι και η καλύτερη επιλογή.