Σημεία συνέντευξης του Γ. Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. κ. Γιάννη Τραγάκη στην ενημερωτική εκπομπή της ΝΕΤ "Πρώτη Γραμμή"
Αθήνα, 20 Αυγούστου 2009
Σημεία συνέντευξης του
Γ. Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ.
κ. Γιάννη Τραγάκη
στην ενημερωτική εκπομπή της ΝΕΤ «Πρώτη Γραμμή»
με τον Β. Λυριτζή
Για την επιστολή του ΠΑΣΟΚ στον συνήγορο του Χριστοφοράκου:
Με εξέπληξε και μου προκάλεσε θλίψη η απαξιωτική απάντηση του δικηγόρου – συνηγόρου ου κ. Χριστοφοράκου σε ένα κόμμα του κοινοβουλίου, το οποίο με πρωτοβουλία του ίδιου του προέδρου του, του κ. Παπαπανδρέου, έστειλε επιστολή και έγινε συνομιλητής με έναν φυγόδικο κατηγορούμενο. Ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο μίλησε ο δικηγόρος του κ. Χριστοφοράκου ήταν προσβλητικός – μέσω του ΠΑΣΟΚ – απέναντι στον πολιτικό κόσμο.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ευθύνη για αυτό. Δεν έπρεπε να γίνει συνομιλητής ενός υπόδικου. Είναι λογικό, ο συνήγορος ενός κατηγορούμενου, να χρησιμοποιεί όλα τα «όπλα» που έχει στη φαρέτρα του για να υπερασπιστεί τον πελάτη του. Επομένως, ήταν εξαρχής, απόλυτα λανθασμένη η θέση του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα εγγράφως, να προχωρήσει σε συνομιλία με τον δικηγόρο του κ. Χριστοφοράκου.
Για την ελληνική δικαιοσύνη και τον κ. Χριστοφοράκο:
Η πρόθεση όλων μας είναι να λάμψει η αλήθεια. Έχω την αίσθηση, ότι η ελληνική δικαιοσύνη και το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχουν λάβει τα κατάλληλα μέτρα ώστε ο κ. Χριστοφοράκος να εκδοθεί, να έρθει στην Ελλάδα, να δικαστεί και να μιλήσει. Διότι, το να μιλήσει τελικά είναι θέμα υπερασπιστικής γραμμής. Αλλά όταν μιλάς πρέπει να μιλάς με αποδείξεις. Και ο κ. Χριστοφοράκος οφείλει να αποδείξει πολλά πράγματα.
Για τις αποδείξεις που υπάρχουν στο σκάνδαλο Siemens:
Δεν είναι μόνο τα χρήματα που πήρε ο κ. Τσουκάτος, τα οποία η προσωπική μου άποψη είναι ότι πήγαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Είναι και η κατάθεση του κ. Αυγερινού, του υπευθύνου λογιστηρίου του ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή. Ο κ. Αυγερινός, κατέθεσε ότι κατά καιρούς ο κ. Τσουκάτος έφερνε χρήματα με παρόμοια ποσά στο ΠΑΣΟΚ. Η κατάθεση Αυγερινού δικαιώνει τον κ. Τσουκάτο και άρα δικαιώνει εμάς που λέμε ότι η μόνη απόδειξη που υπάρχει μέχρι στιγμής, για το σκάνδαλο της Siemens, είναι ότι εισέρευσαν χρήματα στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.
Επιπλέον, όλες οι συμβάσεις που υπογράφηκαν με τη Siemens - από το 1993 έως το 2004, διότι μετά δεν έγινε καμία σύμβαση – έγιναν επί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Επομένως, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να δώσει απαντήσεις για αυτές τις συμβάσεις.
Ένα ακόμα παράδειγμα, είναι ο κ. Καραβέλας. Ο κ. Καραβέλας είναι φυγόδικος διότι κατηγορείται ότι δωροδόκησε πολιτικά κόμματα και ανθρώπους του ΟΤΕ. Θυμίζω ότι ο κ. Καραβέλας ήταν υπεύθυνος επικοινωνιών της Siemens την περίοδο 1997 – 1998. Μετά τον έπαυσε ο κ. Χριστοφοράκος. Άρα, αυτό το θέμα αφορά αποκλειστικά την περίοδο ΠΑΣΟΚ.
Όσον αφορά στο C4I, πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνιση. Στη σύμβαση του C4I εργολάβος δεν ήταν η Siemens, αλλά η SAIC. Η Siemens ήταν υπεργολάβος. Όλοι γνωρίζουμε ποιος ήταν οικονομικός διευθυντής της SAIC. Ο κ. Τρεπεκλής.
Το C4I, επί πέντε ολόκληρα χρόνια, που η Ν.Δ. είναι στην κυβέρνηση, δεν έχει παραληφθεί. Και όχι μόνο δεν έχει παραληφθεί, αλλά έχουν επιβληθεί και ποινικές ρήτρες εις βάρος της εταιρείας.
Για τις προτάσεις εμπέδωσης της διαφάνειας και αντιμετώπισης της διαφθοράς:
Στις 8 Αυγούστου του 2008, ο Πρωθυπουργός, ο κ. Καραμανλής, στέλνει επιστολή στον Πρόεδρο της Βουλής, τον κ. Σιούφα – με κοινοποίηση σε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων - με την οποία του ζητάει να συσταθεί μια διακομματική επιτροπή για όλα τα θέματα που αφορούν στη διαφάνεια και την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Το ΠΑΣΟΚ, απάντησε αρνητικά.
Ο Πρωθυπουργός, πάλι με επιστολή του, ζήτησε από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, να γίνει συζήτηση, ελεύθερη και από μηδενική βάση, σε ότι αφορά πρώτον, τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και δεύτερον, τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Αυτές είναι ουσιαστικές προτάσεις.
Για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων:
Είναι άλλο θέμα η ιδιωτική χρηματοδότηση και άλλο η υπόθεση της Siemens. Η υπόθεση της Siemens, υποκρύπτει συμβάσεις οι οποίες πιθανόν να οδήγησαν σε χρήματα «κάτω από το τραπέζι». Αυτό θα το ερευνήσει η ελληνική δικαιοσύνη.
Η χρηματοδότηση των κομμάτων, έχει ένα σκέλος από τον κρατικό προϋπολογισμό και ένα σκέλος από την ιδιωτική χρηματοδότηση. Η πρόταση που φαίνεται να έχει την πλειοψηφία στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, είναι να υπάρξει ολοκληρωτική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Βέβαια, σε τέτοια δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι δύσκολο να ζητήσεις αύξηση χρηματοδότησης των κομμάτων.
Εάν επιλέξουμε το μικτό σύστημα χρηματοδότησης των κομμάτων, η πρόταση που υπάρχει είναι οι ιδιωτικές ενισχύσεις των κομμάτων να διέπονται από απόλυτη διαφάνεια.
Για τις προεκλογικές δαπάνες των κομμάτων και βουλευτών:
Στις εκλογές, τα κόμματα δαπανούν τα περισσότερα χρήματα στη διαφήμιση και στις μετακινήσεις των ετεροδημοτών. Για τη διαφήμιση, μπορούμε να επιβάλουμε όρους, ώστε ο χρόνος αγοράς διαφήμισης για τα κόμματα να είναι μικρότερος.
Όσον αφορά στο πλαφόν, που ορίζει ο νόμος, για τις προεκλογικές δαπάνες των βουλευτών υπάρχει υποκρισία. Μας υποχρεώνει όλους να δηλώνουμε ποσά μικρότερα από το πλαφόν, ενώ είναι γνωστό ότι δαπανούμε περισσότερα.
Η δική μου πρόταση, είναι όσοι επιχειρηματίες έρχονται σε επαφή με έργα του δημοσίου - είτε είναι έργα κατασκευών, είτε έργα αναθέσεως, είτε προμηθειών – να μην έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν πολιτικά κόμματα. Διότι, αυτοί οι επιχειρηματίες έχουν το άνομο συμφέρον να χρηματοδοτούν τα κόμματα με ιδιοτέλεια.
Για το πόθεν έσχες των βουλευτών:
Το πόθεν έσχες των βουλευτών ελέγχεται από Σώμα Ορκωτών Ελεγκτών Λογιστών. Από το 2004, επισυνάπτεται και το Ε9 από τη εφορεία. Για πρώτη φορά, η Βουλή έχει περιουσιολόγιο όλων των βουλευτών και οποιεσδήποτε μεταβολές γίνονται στο Ε9 στην εφορεία περνάνε και στη Βουλή.
Για την τιμή του πολιτικού κόσμου:
Είμαστε υποχρεωμένοι όλοι, ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα ανήκουμε, να διασφαλίσουμε την τιμή του πολιτικού κόσμου. Αυτό που λέγεται, ότι «όλοι το ίδιο είναι», είναι το χειρότερο για το πολιτικό σύστημα. Εάν υπάρχουν ορισμένοι λίγοι που έχουν παραβιάσει τον όρκο τους, αυτοί να είναι υπόλογοι και να «πληρώσουν». Δεν μπορεί να καταδικάζεται συλλήβδην ο πολιτικός κόσμος.