Παρέμβαση του Βουλευτή Β' Πειραιά, Ιωάννη Τραγάκη, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Συζητάμε, σήμερα, στην Επιτροπή το προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2018, ίσως του πιο κρίσιμου Προϋπολογισμού των τελευταίων ετών. Και φαίνεται πως η «πρώτη φορά αριστερά» εσχάτως πιστεύει και στα θαύματα!

Διότι, πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις αυτό που περιγράφεται στο κείμενο και τους αριθμούς του προσχεδίου του προϋπολογισμού για τα φορολογικά έσοδα του επόμενου έτους. Και εξηγούμαι:

Σε μια χρονιά, το 2017, που επιβλήθηκαν πολλαπλοί νέοι φόροι και επιβαρύνσεις τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν, ωστόσο για το 2018 το οικονομικό επιτελείο προσδοκά να αυξήσει τα φορολογικά έσοδα κατά περίπου ένα δίσ ευρώ!

Πως θα το κάνει αυτό, όταν η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει φτάσει στα όρια της εξάντλησης;

Ας δούμε πιο αναλυτικά τα στοιχεία του προσχεδίου του προϋπολογισμού. Φέτος, επιβλήθηκαν εννέα νέες φορολογικές επιβαρύνσεις:

• Αυξήθηκε, κατά περίπου 3 λεπτά, ο φόρος στην αμόλυβδη βενζίνη
• Αυξήθηκε, κατά 8 λεπτά, ο φόρος στο ντίζελ κίνησης
• Αυξήθηκε, κατά 10 λεπτά, ο φόρος στο υγραέριο κίνησης
• Αυξήθηκε ο φόρος στα τσιγάρα και στον καπνό για στριφτά τσιγάρα
• Επιβλήθηκε ειδικός φόρος κατανάλωσης στο ηλεκτρονικό τσιγάρο
• Επιβλήθηκε φόρος κατανάλωσης στον καφέ
• Επιβλήθηκε φόρος 5% επί του μηνιαίου λογαριασμού σταθερής τηλεφωνίας και ίντερνετ
• Καταργήθηκε το καθεστώς μειωμένων, κατά 30%, συντελεστών ΦΠΑ σε πολλά νησιά του Αιγαίου

Αυτή τη χρονιά, λοιπόν, παρά την φοροκαταιγίδα, τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν!

 Η υστέρηση που σημειώθηκε στα έσοδα, επιβεβαίωσε τον βασικό κανόνα της φορολογικής πολιτικής: όσο περισσότερο αυξάνονται οι φορολογικοί συντελεστές, τόσο περισσότερο μειώνονται τα φορολογικά έσοδα.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση για το 2018 προϋπολογίζει αύξηση των φορολογικών εσόδων (από άμεσους και έμμεσους φόρους) κατά 935 εκατομμύρια ευρώ. Το πώς θα το καταφέρει αυτό μένει να το εξηγήσει στους έλληνες φορολογούμενους, γιατί φοβάμαι ότι η απάντηση θα είναι πολύ οδυνηρή για τους πολίτες, ιδιαίτερα τους ασθενέστερους.

Ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, ο κ. Χουλιαράκης, επιχειρώντας να χρυσώσει το χάπι μας είπε ότι "ο προϋπολογισμός του 2018 είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός με προγράμματα».

Λέει ψέματα, γιατί η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί στους εταίρους / δανειστές για συγκεκριμένη οικονομική πολιτική μέχρι το 2060.

Τα νέα μέτρα έχουν τελειώσει μόνο σε επίπεδο νομοθέτησης, σε επίπεδο πληρωμής ο δρόμος είναι ακόμα πολύ μακρύς.

Ο λογαριασμός για το 2018 περιλαμβάνει:

• αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών,
• περαιτέρω μείωση του ΕΚΑΣ,
• μείωση κατά 50% στο επίδομα πετρελαίου θέρμανσης,
• κατάργηση της έκπτωσης φόρου για τις ιατρικές δαπάνες,
• αύξηση του ΦΠΑ σε 32 νησιά,
• επιβολή τέλους διαμονής σε ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία,
• κατάργηση της έκπτωσης στην παρακράτηση φόρου εισοδήματος σε μισθούς και συντάξεις και
• κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων.

Η κυβέρνηση που θα έσκιζε τα μνημόνια έχει κολλήσει εμμονικά στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία επικοινωνεί ως μεγάλες της επιτυχίες, ενώ προέρχονται από την φοροεπιδρομή που επέλεξε η ίδια και συνειδητά ως οικονομική πολιτική, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση, αντί να προχωρήσει σε περιορισμό των δαπανών του κράτους.

Στην αρχή της τοποθέτησής του, χθες, ο κ. Χουλιαράκης επισήμανε ότι ένας καλός προϋπολογισμός οφείλει να διατηρεί τρεις διακριτούς στόχους:

• τη διατήρηση των οικονομικών του κράτους σε τροχιά βιωσιμότητας,
• την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων με δυο κυρίως εργαλεία, τη φορολογική πολιτική και την επιδοματική πολιτική και
• τη στήριξη της οικονομικής δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα με μείωση των φορολογικών βαρών και κυρίως των ασφαλιστικών εισφορών, ώστε η οικονομική δραστηριότητα να τονωθεί και η αυθόρμητη ανάκαμψη που έχουμε μπροστά μας τα επόμενα τρίμηνα να γίνει βιώσιμη μακροχρόνια μεγέθυνση.

Δεν θα του απαντήσω εγώ, τους στόχους αυτούς τους αποδόμησε ουσιαστικά στην εισήγηση του, χθες, ο Συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, ο καθηγητής, κ. Λιαργκόβας λέγοντας τα εξής:

«Το Προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού 2018 συνεχίζει τη φοροκεντρική προσαρμογή για την επίτευξη του στόχου ως προς ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ σύμφωνα με το τρέχον Πρόγραμμα.

Η συντριπτική υπεροχή της στάθμισης των παρεμβάσεων στα φορολογικά έσοδα σε σχέση με τις συνολικές δημοσιονομικές παρεμβάσεις (και εν γένει οι δημοσιονομικές προσαρμογές που βασίζονται κυρίως σε αυξήσεις φορολογικών εσόδων παρά σε μόνιμες περικοπές πρωτογενών δαπανών), δημιουργεί ένα ασφυκτικό περιβάλλον στην υπό ανάκαμψη οικονομία, περιορίζοντας τις προοπτικές της.

Μολονότι τυχόν μειώσεις δαπανών αντί αυξήσεων φόρων θα ήταν πιθανόν περισσότερο υποστηρικτικές προς την ανάκαμψη, το σημαντικότερο είναι ότι οι αυξήσεις φόρων αποθαρρύνουν την εργασία και την επιχειρηματικότητα».

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Είναι σαφές ότι αυτό το «μείγμα οικονομικής πολιτικής» είναι σε βάρος της οικονομικής δραστηριότητας και της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.

Αποτελεί, δηλαδή, ανασχετικό παράγοντα στην επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.
 

Είναι προφανές, ότι η επιδίωξη πρωτογενών πλεονασμάτων σε αυτά τα επίπεδα συμπιέζει επιπρόσθετα τον ιδιωτικό τομέα, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, ενώ ταυτόχρονα οι αυξήσεις των φόρων αποθαρρύνουν την εργασία και την επιχειρηματικότητα, δημιουργούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον στην οικονομία και υποσκάπτουν το στόχο της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση σηκώνει ψηλά, κυρίως στα τηλεοπτικά παράθυρα, τη συζήτηση ότι η Οικονομία πάει τόσο καλά ώστε είναι σε θέση να κάνει παροχές το 2017, διανέμοντας ξανά «κοινωνικό μέρισμα».

Τα χρήματα, όμως, αυτά δεν αποτελούν προϊόν ανάπτυξης της Οικονομίας, αλλά αποτέλεσμα της υπερβολικής φορολόγησης που επιβλήθηκε στη μεσαία τάξη.

Ο κ. Λιαργκόβας, αναφερόμενος επίσης στο συγκεκριμένο ζήτημα είπε τα εξής:

«Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει αν είναι σκόπιμο να υπερβαίνει τα προβλεπόμενα πρωτογενή πλεονάσματα.

Η σχετική συζήτηση δεν υποκρύπτει τις αφανείς αναδιανεμητικές επιπτώσεις, μέσω του «κοινωνικού μερίσματος». Μπορεί αυτές να είναι κατανοητές μπροστά στην πίεση που υφίσταται η κοινωνία, αλλά έχουν πιθανόν δυσμενείς παρενέργειες για την ανάπτυξη αφού χρηματοδοτούνται μέσω φόρων.

Σημειώνουμε τα πλεονάσματα που προκύπτουν από τη δημοσιονομική διαχείριση υπερβαίνουν τα πλεονάσματα που συμφωνήθηκαν με την τρόικα. Για την περίοδο 2016-18, η απόκλιση ανέρχεται σε + € 7,4 δισ.».

Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να υπογραμμίσω ότι για εμάς, είναι ξεκάθαρο, ότι χρειάζεται μια άλλη οικονομική πολιτική, με εμπροσθοβαρή υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και αποκρατικοποιήσεων, προσέλκυση επενδύσεων και αλλαγή του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής, με λιγότερους φόρους και λιγότερες δαπάνες.

Αυτή την πολιτική μπορεί να την εφαρμόσει μόνο μια σοβαρή, και αποφασιστική μεταρρυθμιστική κυβέρνηση.

Ελπίζουμε για τον τόπο, το συντομότερο δυνατό.

Ευχαριστώ.