Χαιρετισμός του Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Γιάννη Τραγάκη σε εκδήλωση για τα 90 χρόνια από την Γενοκτονία Αρμενίων

Χαιρετισμός του

 Αντιπροέδρου της Βουλής

κ. Γιάννη Τραγάκη

σε εκδήλωση για τα

90 χρόνια από την Γενοκτονία των Αρμενίων

Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης προσέρχομαι στην εκδήλωση, εκ μέρους του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της Προέδρου του, για να αποτίσω ελάχιστο φόρο τιμής προς τα αθώα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, μιας ασύλληπτης πράξης, τουλάχιστον με τα μέχρι τότε δεδομένα (γιατί δυστυχώς ύστερα από 30 περίπου χρόνια μια άλλη γενοκτονία, ακόμη μεγαλύτερη έλαβε χώρα, φευ, στην ήπειρο μας). Μιας πράξης που οδήγησε σε αφανισμό έναν πανάρχαιο και πολιτισμένο λαό, και η οποία είχε προετοιμασθεί μεθοδικά και κατέληξε στην αποκορύφωση της τον Απρίλιο του 1915.

Οι Αρμένιοι, άνθρωποι φιλοπρόοδοι και φιλελεύθεροι, ήδη από τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα πήραν μέρος στις κινήσεις εναντίον του μισητού και δεσποτικού καθεστώτος του Αβδούλ Χαμίζ.

Στην αρχή του νεοτουρκικού καθεστώτος που ανέτρεψε τον Αβδούλ Χαμίζ, και δη την περίοδο 1908 – 1909, οι Αρμένιοι συμπαραστάθηκαν με ενθουσιασμό στα πρώτα εκσυγχρονιστικά και φιλελεύθερα προγράμματα του νέου καθεστώτος.

Στην Υπερκαυκασία τα παλαιά κατασταλτικά μέτρα χαλάρωσαν και οι Αρμένιοι ανέκτησαν την παλιά τους αυτονομία. Το 1912 μάλιστα κατάφεραν να ανακινήσουν το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων στις Αρμενικές επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να συστήσουν στο Παρίσι ειδική Αρμενική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Μπογός Νουμπάρ Πασά, για την προβολή του Αρμενικού Προβλήματος στην κοινή γνώμη, κυρίως των χωρών της Αντάντ (εγκάρδια Συνεννόηση μεταξύ των συμμάχων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου – Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία).

Με την επικράτηση των Νεότουρκων και την επαναφορά του Συντάγματος του 1876 καθώς και την «συναδέλφωση» των διαφόρων εθνοτήτων στο οθωμανικό Κοινοβούλιο αναπτερώθηκαν οι ελπίδες για ισονομία και ισοπολιτεία. Δυστυχώς οι ελπίδες αυτές αποδείχθηκαν σύντομα φρούδες. Τον Απρίλιο του 1909 ξέσπασαν στα Άδανα και στα γύρω χωριά της Κιλικίας νέες σφαγές Αρμενίων (οι νεκροί, τότε, υπολογίζονται σε 15.000 άτομα). Η προώθηση, στο μεταξύ, εκ μέρους της Ρωσίας νέου σχεδίου διοικητικών μεταρρυθμίσεων υπέρ των Αρμενίων έπεισε τους Νεότουρκους να προχωρήσουν στην εφαρμογή των σχεδίων τους, για την ανελέητη εξόντωση του Αρμενικού στοιχείου. Την ευκαιρία τους την πρόσφερε η έκρηξη του Ά Παγκοσμίου Πολέμου κατά τον οποίο η Οθωμανική Αυτοκρατορία τάχθηκε στο πλευρό των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία). Το νεοτουρκικό καθεστώς άρχισε να μετακινεί μαζικά τους αρμενικούς πληθυσμούς προς τις νοτιοδυτικές επαρχίες και αργότερα προς τη Συροαραβική έρημο της περιοχής μέχρι και Ντεϊρ Εξ – Ζορ, στο μέσο ρου του Ευφράτη και όλα αυτά με πρόφαση την ασφάλεια των παραμεθορίων περιοχών από τις ρωσικές επιθέσεις.

Οι μετακινούμενες μάζες των άτυχων Αρμενίων αποδεκατίστηκαν στην αρχή από την ασιτία, τις κακουχίες, την κακομεταχείριση, τις βιοπραγίες ή και τις δολοφονίες που οργανώνονταν συχνά από τους συνοδούς στρατιώτες  και χωροφύλακες, σε συνεργασία, δυστυχώς, με τους κατά τόπους Κουρδικούς πληθυσμούς.

Τα κρατικά όργανα, εξάλλου, με ρητές εντολές του Υπουργού Εσωτερικών Ταλαάτ Μπέη, ολοκλήρωναν το έργο του αφανισμού των Αρμενίων με μαζικές σφαγές και εκτελέσεις. Η άμυνα εκ μέρους των θυμάτων ήταν φυσικά σχεδόν ανύπαρκτη αφού το καθεστώς είχε φροντίσει να αφοπλίσει τους άνδρες. Κάποια αντίσταση πρόβαλαν οι κάτοικοι του Βαν και μεμονωμένες ομάδες της περιοχής του Μους.

Υπολογίζεται ότι από τον Απρίλιο του 1915, που άρχισε η γενοκτονία 1.200.000 Αρμένιοι εξολοθρεύτηκαν από τους Τούρκους. Εις το έργο αυτό της εξοντώσεως ενός ολόκληρου λαού οι Τούρκοι ιθύνοντες βρήκαν πολυάριθμους συνενόχους. Η εκλογική πελατεία του κόμματος «Ένωσης & Πρόοδος» οικειοποιήθηκε τις περιουσίες των δολοφονηθέντων και πλούτισαν από τα αγαθά τους, δίνοντας έτσι εις το έγκλημα αυτό – ήδη μοναδικό στην έκταση του – έναν χαρακτήρα ανεξίτηλο της φιλοκερδούς ποταπότητας.

Σήμερα, 90 χρόνια μετά το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, η ελεύθερη Αρμενία και η Ελλάς ατενίζουν με εμπιστοσύνη το μέλλον.

Τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων δεν διακατεχόμεθα από μισαλλοδοξία έναντι των αυτουργών αυτής της γενοκτονίας. Καλλιεργούμε σχέσεις καλής γειτονίας εμπνεόμενοι από τις αρχές του δικαίου και της ισότητας των λαών.

Σήμερα ποιος ομιλεί πλέον για την εξολόθρευση των Αρμενίων; Ε, λοιπόν, ομιλούμε εμείς, ομιλούν οι ελεύθεροι άνθρωποι όπου γης, ακόμα και στο εσωτερικό της γείτονας χώρας για να αποδοθεί επιτέλους δικαιοσύνη στο μαρτυρικό λαό της Αρμενίας με την αναγνώριση του ειδεχθούς αυτού εγκλήματος με το οποίο επιχειρήθηκε η εξολόθρευση ενός ολόκληρου έθνους.