Έγιναν πολλές προσπάθειες για τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, για τον τρόπο λειτουργίας και για τον έλεγχο και για τη διαφάνεια. Για παράδειγμα, εγώ νομίζω ότι ήταν πρωτοποριακός νόμος ο 3213. Αυτός ήταν πραγματικά ένας πρωτοποριακός νόμος, του οποίου «πατέρας» ήταν ο κ. Κακλαμάνης και όπως και οι νόμοι 3274 και 3242 που είχε φέρει ο κ. Παυλόπουλος. Όμως, υπήρχαν ορισμένα κενά τα οποία εντοπίστηκαν στην πράξη. Τα κενά ήταν ότι «αλληθωρίζαμε» λίγο. Δηλαδή ήμαστε λίγο υποκριτικοί. Δεν είναι δυνατόν, παραδείγματος χάριν, σε έξοδα προεκλογικής περιόδου για μια πολύ μεγάλη περιφέρεια, όπως είναι η Β’ Αθήνας, να έχει ανώτατο ποσό το οποίο μπορεί να χαλάσει ένας υποψήφιος - μιλώ πάντα για τους Βουλευτές, 112 χιλιάδες ευρώ, αν δεν απατώμαι ή σε μια περιφέρεια όπως η δική μου να έχει ανώτατο όριο 72 χιλιάδες. Αυτό ήταν υποκριτικό. Είχα προτείνει και τότε, την αύξηση του ποσού. Ούτως ή άλλως, κυρίως και το εννοώ αυτό, αυτά καλύπτονται με ίδιες δαπάνες.
Ως προς το κυρίως θέμα μας, η κρατική επιχορήγηση είναι δύο ειδών. Είναι η τακτική και η εκλογική για την οποία εκλογική επιχορήγηση δεν μιλήσαμε καθόλου. Συνήθως, τις έχουμε ενώσει και όταν οι εκλογικές αναμετρήσεις είναι δύο τον ίδιο χρόνο, είναι 0,35 τοις χιλίοις και το 1,04 για την κρατική επιχορήγηση, συγκεντρώνουν το 1,39 που είναι η επιχορήγηση όταν είμαστε σε προεκλογικό έτος. Εγώ, προσωπικά, δεν θα είχα αντίρρηση να μειωθεί αυτό και δεν θα είχαν αντίρρηση και τα κόμματα. Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Εκείνο, όμως, που πρέπει να τακτοποιηθεί οπωσδήποτε, είναι τι θα πρέπει να γίνει με τα χρέη των κομμάτων στις τράπεζες και ερχόμαστε, νομίζω, στο κυριότερο θέμα, γιατί για εμένα, αυτό είναι το κυριότερο θέμα και αυτή τη στιγμή, είναι και το πιο επίκαιρο.
Αυτή τη στιγμή, τα χρέη των κομμάτων στις τράπεζες είναι περίπου 260 εκατομμύρια. Σε μια συγκεκριμένη τράπεζα, τα χρέη φτάνουν τα 240 εκατομμύρια. Στη συγκεκριμένη αυτή τράπεζα, μέχρι τον Ιούνιο του 2010, το επιτόκιο ήταν πολύ χαμηλό, ως όφειλε και όπως ήταν σε όλες τις συναλλαγές τους, αλλά το 2010 και μετά, «σκαρφάλωσε» πολύ. Έφθασε, παραδείγματος χάριν, στο 8,65%. Από το 1,6% που έπαιρναν όλες οι εταιρείες σ' αυτή τη συγκεκριμένη τράπεζα, πήγε στο 8,65%. Αυτό και μόνο, έκανε τα κόμματα να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις τρέχουσες υποχρεώσεις τους και οι τρέχουσες υποχρεώσεις τους είναι πολλές.
Εγώ, λοιπόν, θα πρότεινα να γίνει μια ρύθμιση. Αυτό δεν αφορά εσάς και τόσο, κ. Υπουργέ, αλλά, νομίζω ότι και ο λόγος σας θα μετρήσει σε αυτή την ιστορία ως προς τον Υπουργό των Οικονομικών. Για παράδειγμα, οι τράπεζες δέχονται κούρεμα των κρατικών ομολόγων και παίρνουν επιχορήγηση. Οι τράπεζες έχουν πάρει ήδη 50 δισεκατομμύρια και πρόκειται να πάρουν άλλα 30 δισεκατομμύρια. Σ’ ένα μέρος αυτών, δηλαδή περίπου 250 εκατομμύρια, να γίνει μια ρύθμιση. Δηλαδή, π.χ., το 50% να «παγώσει» και για το υπόλοιπο 50% να υπάρχει η συναλλαγή τράπεζας με το δημόσιο, δηλαδή να αναλάβει την εγγύηση το δημόσιο, το οποίο δανείζεται με επιτόκιο περίπου της τάξεως του 4%. Αυτό θα είναι μια ελάφρυνση για τα κόμματα.
Νομίζω ότι αυτό είναι και το κυρίαρχο θέμα αυτής μας της συζήτησης, διότι και στις ξένες χώρες, όπως σωστά είπε και ο κ. Υπουργός, υπάρχουν επιχορηγήσεις στα κόμματα και μάλιστα, γενναίες. Μπορεί μερικοί να λένε ότι στη χώρα μας είναι λίγο υψηλό το ποσοστό και μπορεί να είναι, αλλά είναι υψηλό το ποσοστό στις μικρές χώρες, διότι οι μικρές χώρες έχουν υψηλότερο ποσοστό γιατί οι εκλογικές δαπάνες είναι περίπου ίδιες. Στις μεγάλες χώρες, αυτές των 80 - 100 εκατομμυρίων, μπορεί οι εκλογικές δαπάνες να είναι σε ποσοστό. Εάν το πάρουμε σε απόλυτους αριθμούς, είναι πολύ μεγαλύτερες και βέβαια, μπορεί να γίνει και σε είδος επιχορήγησης
Έχουμε εδώ επανειλημμένως τονίσει, κύριε Υπουργέ, για τις συχνότητες. Έχουμε επανειλημμένως τονίσει στην Επιτροπή μας ότι οι συχνότητες είναι ένα δημόσιο αγαθό. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι συχνότητες είναι ένα δημόσιο αγαθό, μπορεί να προσφέρει το δημόσιο από αυτό το αγαθό, μια επιχορήγηση προς τα κόμματα. Διότι, μην ξεχνάτε ότι οι μεγαλύτερες και οι περισσότερες δαπάνες στα κόμματα, είναι η διαφήμιση και οι δημοσκοπήσεις διότι τώρα έχει πέσει το έντυπο και οι διαφημίσεις στα πάνελ έχουν τελειώσει. Επομένως, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία εάν, από τις ιδιωτικές εταιρείες και τα ιδιωτικά κανάλια, προσφέρεται ένας συγκεκριμένος χρόνος προς τα κόμματα, στην προεκλογική περίοδο, για να μπορέσουν να προωθήσουν τις ιδέες τους, νομίζω ότι αυτό θα ήταν μια προσφορά του δημόσιου όπως επίσης, θα μπορούσε να γίνει και μια προσφορά ακινήτων. Το δημόσιο έχει πάρα πολλά ακίνητα και όλα τα κόμματα δεν έχουν ιδιόκτητη στέγη. Όλα τα κόμματα είναι σε ενοίκιο. Θα μπορούσαν, λοιπόν, να προσφερθούν χώροι. Το Κ.Κ.Ε. έχει μια δική του ιδιομορφία. Το Κ.Κ.Ε., όπως ξέρετε, δεν σφραγίζει για κουπόνια και εκτός αυτού, δεν δέχεται έλεγχο των οικονομικών του στην Επιτροπή.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΡΑΝΤΗΣ: Κανέναν. Έτσι. Για να μην μας «γαργαλάνε» με αυτό το θέμα.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Έχουν αυτή τη θεωρία. Ας την έχουν τη θεωρία αυτή, αλλά σημασία έχει, όμως, ότι τα κόμματα πληρώνουν υπέρογκα ενοίκια και από κει και πέρα, θα μπορούσε το δημόσιο να προσφέρει. Για παράδειγμα, υπάρχει το ακίνητο του Κεράνη στην ιδιαιτέρα μου περιφέρεια, τον Πειραιά, το οποίο το έβαλε το δημόσιο σε δημοπρασία, κ. Πρόεδρε, 14 εκατομμύρια και δεν πήγε κανείς να το πάρει. Μετά, το έβαλε στα 10 εκατομμύρια και δεν πήγε κανείς να το πάρει. Αυτό θα μπορούσε να προσφερθεί και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να στεγαστούν εκεί ορισμένες υπηρεσίες.
Ως προς τη διαφάνεια και σ’ αυτή δίνω πολύ μεγάλη σημασία διότι πρόκειται για χρήματα του δημοσίου, πρέπει αυτά να διαχειρίζονται κατά τον καλύτερο τρόπο. Τα κόμματα, όπως ξέρετε, λειτουργούν με βιβλία εσόδων - εξόδων. Θα ήθελα να το τονίσω αυτό και να αποτίσω φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει αδικηθεί, στον Γιάννη Βαρθολομαίο, ο οποίος ως υπεύθυνος των οικονομικών της Ν.Δ., είχε εισαγάγει το θεσμό του βιβλίου εσόδων – εξόδων τρίτης κατηγορίας από το 1996, εάν δεν απατώμαι. Από τότε, η Ν.Δ. είχε βιβλία Γ’ κατηγορίας, όταν τα αλλά κόμματα είχαν, περίπου, ας μου επιτραπεί η έκφραση, μπακαλοτέφτερα. Δηλαδή, είχαν ένα τετράδιο στο οποίο στη μία σελίδα έγραφαν τα έσοδα και στην άλλη, τα έξοδα. Τώρα, όλα τα κόμματα έχουν οργανωμένα λογιστήρια με λογιστές και λογιστικά γραφεία τα οποία έρχονται σε επαφή με τους ορκωτούς ελεγκτές λογιστές, οι οποίοι, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες κατ' έτος, πηγαίνουν και κάνουν έλεγχο στα οικονομικά τους. Δίνω μεγάλη σημασία σ’ αυτό διότι διαχειρίζονται χρήματα τα οποία περνούν από επιχορήγηση, δηλαδή από τον Έλληνα φορολογούμενο και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε αυτά.
Κλείνοντας και ανακεφαλαιώνοντας, θέλω να πω ότι σ’ εκείνο στο οποίο δίνω μεγάλη σημασία είναι ότι δεχόμαστε να γίνει περικοπή και το τονίζω αυτό, στη χρηματοδότηση των κομμάτων, αλλά θα πρέπει να γίνει και μια συγκεκριμένη ενέργεια, ώστε τα κόμματα να έχουν τη δυνατότητα οικονομικής αυτοδυναμίας. Βέβαια, υπάρχει και το θέμα των χρεών που είναι βασικό. Θα ήθελα να σας αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα. Τα κόμματα θεωρούνται επιχειρήσεις και έχουν Φ.Π.Α. 23%. Δηλαδή, για παράδειγμα, εάν ένα κόμμα θέλει να εκδώσει ημερολόγια ή οτιδήποτε, εάν διαθέσει τα προϊόντα του αυτά, τότε έχει Φ.Π.Α. 23%. Για ποιο λόγο γίνεται αυτό, όταν υπάρχουν άλλοι οι οποίοι έχουν χαμηλότερο ποσοστό Φ.Π.Α.; Σας ευχαριστώ.