Παρέμβαση του Βουλευτή Β' Πειραιά κ. Γιάννη Τραγάκη στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων
Το λόγο έχει ο κ. Τραγάκης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΑΚΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση σήμερα για τον κρατικό προϋπολογισμό, επιτρέψτε μου να πω, ότι έχει μια ιδιαίτερη σημειολογία, συνεπάγεται ένα καλό και ένα κακό νέο. Το καλό νέο είναι ότι πρόκειται για τον τελευταίο προϋπολογισμό που καταθέτει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η χώρα παρουσιάζει εικόνα πλήρης διάλυσης και αυτή η εικόνα βλάπτει την οικονομία. Η Ελλάδα πέφτει συνεχώς βαθμίδες σε ανταγωνιστικότητα, η Ελλάδα σήμερα είναι μια χώρα που δεν μπορεί να διεκδικήσει επενδύσεις, δεν μπορεί να βγει στις αγορές να χρηματοδοτηθεί. Η έξοδος δήθεν από τα μνημόνια είναι ένα ακόμη ψέμα, όπως ψέμα είναι και η επιστροφή στις αγορές, διότι η Ελλάδα βρίσκεται σε αυστηρό καθεστώς επιτήρησης και το πιο ανησυχητικό είναι ότι αδυνατεί να δανειστεί, όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία.
Ο Προϋπολογισμός αυτός, λοιπόν, είναι ο τελευταίος μιας κυβέρνησης, που ο πολιτικός της χρόνος τελειώνει και αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι ότι μαζί της στενεύουν και τα περιθώρια της χώρας για ανάκαμψη. Η πραγματική οικονομία, η αγορά, είναι σε ασφυξία. Φόροι και εισφορές πνίγουν την ανάπτυξη, εμποδίζουν την επιστροφή στην κανονικότητα. Μια ματιά στο μονίμως κόκκινο ταμπλό του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, στους χαμηλούς τζίρους και στο ανύπαρκτο επενδυτικό ενδιαφέρον, αρκεί για να γίνει αντιληπτό ότι ο χρόνος τελειώνει τόσο για τις τράπεζες όσο και για την οικονομία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στον Προϋπολογισμό του 2019, αντανακλάται η πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να εφαρμόσει μια οικονομική πολιτική που «στύβει» τη μεσαία τάξη για να δημιουργούνται υπερπλεονάσματα. Περί αυτού πρόκειται. Τα μέτρα λιτότητας εξακολουθούν να υφίστανται, οι δημοσιονομικοί στόχοι παραμένουν υψηλοί, η υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων συνεχίζεται, το κράτος μεγεθύνεται, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων συρρικνώνεται. Για να μην περικοπούν οι συντάξεις και να δοθούν κάποια επιδόματα, η Κυβέρνηση αποφάσισε να αναστείλει την εφαρμογή κυρίως, αναπτυξιακών μέτρων. Θύματα; Οι συνήθεις ύποπτοι, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, οι επιστροφές φόρων προς τους ιδιώτες, καθώς και κοινωνικά ευαίσθητοι τομείς που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της εσωτερικής στάσης πληρωμών.
Το άθροισμα των αποκλίσεων έναντι των στόχων σε αυτούς τους τομείς ισούται με την υπέρβαση που καταγράφεται στο πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτή η συνειδητή πολιτική επιλογή είναι να καταστεί καταστροφική. Ενδεικτικά, οι δημόσιες επενδύσεις «κατρακύλησαν» το 2017, στο χαμηλότερο ύψος της τελευταίας δεκαετίας με τη σωρευτική στέρησή τους μέχρι σήμερα έναντι του στόχου να ανέρχεται στα 2,6 δις ευρώ και σαν να μην έφθανε αυτό, οι δημόσιες δαπάνες περικόπτονται ακόμη περισσότερο το 2019, κατά 550 εκατ. ευρώ, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα όποια κουτσουρεμένα αντίμετρα. Όπως επισημαίνει και το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, αυτή η πρακτική δημιουργεί προβληματισμό σχετικά με το αναπτυξιακό αντίκρισμα του τρόπου διάκρισης του δημοσιονομικού χώρου. Ουσιαστικά, δεδομένου του υψηλού αναπτυξιακού πολλαπλασιαστή αυτών των πόρων, πρόκειται για την επιβολή ενός πρόσθετου φόρου ανάπτυξης από την Κυβέρνηση.
Η χώρα μας χρειάζεται μια επενδυτική πανστρατιά δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, καθώς τόσο ο ακαθάριστος … όσο και το απόθεμα παγίου κεφαλαίου συρρικνώνεται. Με δεδομένη την κυβερνητική «αλλεργία» στις ιδιωτικές επενδύσεις, θα περίμενε κανείς η Κυβέρνηση να αξιοποιεί το μοναδικό επενδυτικό εργαλείο που έχει στα χέρια της και να μην το θυσιάζει για πρόσκαιρες εντυπώσεις. Η αλήθεια είναι, όπως αποτυπώνεται στον Προϋπολογισμό, ότι το πρόγραμμα απέτυχε αφού η χώρα δεν μπορεί να βγει με ασφάλεια στις αγορές, οι οφειλές των πολιτών σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία διογκώνονται, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, οι επιστροφές φόρων προς ιδιώτες «λιμνάζουν», το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων περικόπτεται. Η αλήθεια είναι, όπως αποτυπώνεται και στον Προϋπολογισμό ότι η υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων έχει οδηγήσει σε «αναιμική» και χαμηλότερη των προβλέψεων ανάπτυξη, με πολύ σημαντική μείωση των επενδύσεων.
Λέγεται ότι ο Προϋπολογισμός του 2019, είναι προϋπολογισμός εκλογών. Τα στοιχεία δείχνουν τα εξής. Το κονδύλι για παροχές συντάξεων μειώνεται ακόμη περισσότερο για το 2019, οι ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία προβλέπεται ότι θα αυξηθούν και άλλο και μάλιστα, χωρίς να συνυπολογίζεται και στα έσοδα αυτών των ταμείων, το 2019 καμία επιπλέον χρηματοδότηση από τον ΑΚΑΓΕ. Οι μισθοί των υπαλλήλων στο δημόσιο θα μειωθούν σε σχέση με φέτος παρά τις προσλήψεις που εξαγγέλλει η Κυβέρνηση. Οι φόροι αυξάνονται για τα φυσικά πρόσωπα, αλλά και για τα νομικά πρόσωπα. Με άλλα λόγια από το 2019 δεν προβλέπεται να δοθεί ξανά κοινωνικό μέρισμα, όπως γίνονταν από το 2014 και μετά. Τη στιγμή που ο ΟΟΣΑ υπολογίζει ότι η ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας θα περιοριστεί, η Κυβέρνηση χωρίς να έχει δώσει καμιά ώθηση στην αγορά προϋπολογίζει ανάπτυξη 2,5% και αυτό σε μια χρονιά που είναι εκλογική που τόσο οι επιχειρήσεις όσο και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός βρίσκονται σε στάση αναμονής. Δείχνουν μικρότερες αποκλίσεις από τον Προϋπολογισμό και διατήρηση του υπερπλεονάσματος στα ύψη.
Το Υπουργείο Οικονομικών, έκανε διάφορες αλχημείες, πρώτον, μείωσε το στόχο των επιστροφών από τα 770 εκατ. ευρώ και η δεύτερη αλχημεία αφορά στις δαπάνες του προϋπολογισμού και συγκεκριμένα στις πρωτογενείς δαπάνες. Με βάση τα νεότερα στοιχεία αυτές οι πρωτογενείς δαπάνες παρουσιάζουν υστέρηση 299 εκατ. ευρώ, ενώ πριν από την αναθεώρηση η απόκλιση ξεπερνούσε τα 600 εκατομμύρια. Όσον αφορά στο πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων, συνολικά οι δαπάνες είναι μειωμένες κατά 1,321 δις ευρώ, σε σχέση με το στόχο, μαρτυρώντας την «εκτέλεση» των επενδυτικών δημοσίων δαπανών. Ο συνδυασμός αυτός των μειωμένων δαπανών με τις καθυστερήσεις στις επιστροφές φόρων και η διαφαινόμενη νέα καθυστέρηση εξόφλησης των κρατικών χρεών στον ιδιωτικό τομέα στερούν πολύτιμη ρευστότητα από την αγορά, δηλαδή από την πραγματική οικονομία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τελειώνοντας, υπογραμμίζω ότι αυτός ο προϋπολογισμός σηματοδοτεί το τέλος της αυταπάτης, της ανευθυνότητας, του τυχοδιωκτισμού, της αναποτελεσματικότητας και των ιδεοληψιών μια κυβέρνησης που κόστισε πανάκριβα στη χώρα. Η χώρα χρειάζεται κεφάλαια, η χώρα χρειάζεται δουλειές, αλλά επάνω από όλα χρειάζεται ένα κύμα εμπιστοσύνης που θα σαρώσει την καχυποψία εντός και εκτός Ελλάδας. Η χώρα μας χρειάζεται μια κυβέρνηση ευθύνης, μια κυβέρνηση ρεαλισμού, μια κυβέρνηση με σοβαρότητα, χρειάζεται, δηλαδή, μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας.
Σας ευχαριστώ.