Συνέντευξη στον ALPHA
ΔΗΜ: Στην τηλεφωνική μας γραμμή έχουμε τον Αντιπρόεδρο της Βουλής και βουλευτή της Ν.Δ. κ. Ιωάννη Τραγάκη. Καλημέρα κύριε Τραγάκη.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Καλημέρα κύριε Παπαναγιώτου.
ΔΗΜ: Έπρεπε να εκτεθεί το πολιτικό σύστημα με το να βγει στο προσκήνιο το θέμα με το συνταξιοδοτικό των βουλευτών, για να παρθεί πίσω στην συνέχεια επειδή δεν άντεχε;
«Ιωάννης Τραγάκης»: Να μιλήσω λίγο για την προϊστορία, γιατί πρέπει να γνωρίζετε κάποια πράγματα και εσείς και οι ακροατές σας. Καταρχήν δεν αφορά τόσο μεγάλο αριθμό βουλευτών, όπως είπατε είκοσι ή τριάντα. Αφορά γύρω στους δέκα ανθρώπους και μάλιστα η διάταξη αυτή ήρθε για πρώτη φορά το 1975 με το Ζ’ Ψήφισμα. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 8 προέβλεπε ότι όσοι είχαν τρία χρόνια βουλευτικής θητείας και είχαν αρκετά χρόνια σαν γενικοί γραμματείς, να προστίθενται αυτά τα χρόνια και να θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Η διάταξη αυτή ίσχυσε για πέντε χρόνια και επανήλθε το 1984 επί της πρώτης κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, ίσχυσε για άλλα πέντε χρόνια και προσετέθη μια διάταξη ότι εκτός από τα χρόνια γενικού γραμματέως μπορούν να προσμετρηθούν και τα χρόνια τα οποία είχαν σαν έγκληση φυλακών οι αντιστασιακοί. Ίσχυσε πάλι για πέντε χρόνια μέχρι το 1989. Από τότε έπαψε να ισχύει. Το 2003 επανήλθε η διάταξη με νόμο που ψηφίστηκε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ με υφυπουργεία του κ. Γεωργακόπουλου, πάλι με υποσημείωση να ισχύσει για πέντε χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ψηφίστηκε ο νόμος, ο νόμος αυτός έμεινε ανενεργός και ο λόγος είναι ότι δεν πέρασε από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Έτσι τώρα, η κυβέρνηση έφερε μια διάταξη που αφορούσε δέκα συναδέλφους, από τους οποίους ένας μόνο είναι από την Ν.Δ. και οι υπόλοιποι από το ΠΑΣΟΚ – γιατί από τότε μπορούν να έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, να έχουν κάνει δηλαδή γενικοί γραμματείς από το 1994 μέχρι τώρα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι ήταν ένα θέμα το οποίο δεν αφορούσε κόμματα, ήταν ένα θέμα που αφορούσε αλληλοδιάδοχη ασφάλιση.
ΔΗΜ: Αυτό κ. Τραγάκη δεν το μικραίνει ως πρόβλημα, υπό μια έννοια μάλλον το μεγαλώνει.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Εμένα ο αριθμός δεν με ενδιαφέρει, και έναν ή δύο να αφορούσε πάλι το ίδιο θα ήταν. Πλην, όμως, η θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με διαδοχική ασφάλιση ισχύει για όλους τους Έλληνες.
ΔΗΜ: Έχω την εντύπωση ότι συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Το να τοποθετηθεί κάποιος είτε αξιοκρατικά είτε όχι στην θέση του γενικού γραμματέα, αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχει καμία σχέση με την περιπέτεια του απλού εργαζόμενου να διασφαλίσει το συνταξιοδοτικό του δικαίωμα, δεν είναι το ίδιο.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Να έρθουμε και σε αυτό το θέμα. Καταρχήν μιλάμε ότι είναι εξασφάλιση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, επομένως για να πάρει κάποιος σύνταξη θα πρέπει να πάει στα 65 του και να έχει όλες αυτές τις προϋποθέσεις που προβλέπει ο νόμος και να πάρει την ελάχιστη σύνταξη. Και επειδή είπατε προηγουμένως για τα τέσσερα χρόνια. Δεν είναι τέσσερα χρόνια το να θεμελιώσεις δικαίωμα σύνταξης, είναι 48 μήνες και η διαφορά είναι η εξής: για να έχεις 48 μήνες πλήρους βουλευτικής θητείας είναι σίγουρο ότι δεν αφορά μια τετραετία, διότι δεν μπορεί μια τετραετία να είναι 48 μήνες. Αντιλαμβάνεστε γιατί. Επομένως, πρέπει να υπάρχει και εκλογή δεύτερης τετραετίας ή και πιθανόν τρίτης, όπως συνέβη την περίοδο 1989 – 1990. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, που έχει κάνει 48 μήνες βουλευτής, έχει περάσει από δύο ή τρεις διαδοχικές εκλογές, το ότι εξασφαλίζει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, όταν πάει στα 65 του χρόνια, να πάρει το ελάχιστο προβλεπόμενο της βουλευτικής σύνταξης δεν είναι δα και τόσο σημαντικό για να το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα.
ΔΗΜ: Εγώ γι’ αυτό θύμισα τι ισχύει μέχρι τώρα για να έχουμε και το ακριβές μέτρο του θέματος. Αλλά αν θέλετε να έρθουμε στην καρδιά του προβλήματος, είναι ότι την στιγμή που υπάρχει η γενικευμένη αναταραχή στην Παιδεία, που η κυβέρνηση επικαλείται τους λόγους που επικαλείται για να μην δώσει στους αυτά που ζητάνε και την στιγμή που υπάρχει μια προσπάθεια συγκράτησης και λιτότητας για τους πολλούς, το να βρίσκει το σύστημα περιθώρια διεύρυνσης κάθε φορά του προϋπολογισμού, για ολίγους και εκλεκτούς, αυτό είναι που προκαλεί τον κόσμο. Και μακριά από εμένα αντιλήψεις του τύπου οι βουλευτές πρέπει να είναι κακοπληρωμένοι και τέτοια.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Καταρχήν διακρίνω και στην τοποθέτηση σας αλλά και στα ερωτήματα που θέτετε, ότι έχετε γνώση του θέματος και το βάζετε στην σωστή του διάσταση. Πράγματι, αυτή την περίοδο ήταν λίγο δύσκολο αυτό το θέμα. Βέβαια, ήταν τόσο λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ με τα οποία θα επιβαρυνόταν ο προϋπολογισμός ή προϋπολογίζουμε μετά από αρκετά χρόνια, διότι πιστέψτε με ψάχνοντας τα βιογραφικά των βουλευτών οι οποίοι θεμελιώνουν αυτό το δικαίωμα οι περισσότεροι, από αυτούς, θα συνταξιοδοτηθούν μετά από είκοσι χρόνια. Αντιλαμβάνεστε, επίσης, ότι με το ολικό ασυμβίβαστο που έχει ισχύσει τα τελευταία χρόνια οι βουλευτές είναι σε δύσκολη θέση. Και γνωρίζετε, ότι είμαι Πρόεδρος της Επιτροπής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος και επειδή έχω την άποψη ότι δεν πρέπει να έχουμε επαγγελματίες βουλευτές, που να εξαρτώνται, αλλά όταν δεν ασκείς το επάγγελμα σου κάτι πρέπει να κάνεις. Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ του μερικώς ασυμβιβάστου και έχω τοποθετηθεί δημόσια γι’ αυτό. Δηλαδή να ισχύει για ορισμένες ειδικότητες εργαζομένων, όπως– για παράδειγμα – να οι βουλευτές μην μπορούν να ασκήσουν παράσταση σε δικαστήριο, γιατί η παρουσία ενός βουλευτή στο δικαστήριο υπάρχει μια ελάχιστη πιθανότητα να επηρεάσει τον δικαστή. Όταν προχωρήσουμε στο μερικώς ασυμβίβαστο πιστέψτε με ότι πολλά από τα αιτήματα των βουλευτών θα απορροφηθούν.
ΔΗΜ: Δεν διορθώνεις, όμως, ένα λάθος με ένα μεγαλύτερο λάθος.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Θεωρείτε ότι αυτό ήταν μεγαλύτερο λάθος από το ολικό ασυμβίβαστο; Εγώ θα διαφωνήσω μαζί σας.
ΔΗΜ: Σε επίπεδο αντίληψης και μηνύματος προς την κοινωνία, ναι ήταν λάθος κ. Τραγάκη.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Η άποψη μου είναι ότι υπήρχε μια αναστάτωση που εγώ την θεώρησα υπερβολική αλλά εν πάση περιπτώσει η διάταξη αποσύρθηκε.
ΔΗΜ: Μάλιστα, σας ευχαριστώ πολύ κ. Τραγάκη.
«Ιωάννης Τραγάκης»: Και εγώ σας ευχαριστώ και σας καλημερίζω.
Η συνέντευξη δόθηκε στον δημοσιογράφο κ. Μπάμπη Παπαναγιώτου, στην εκπομπή «Τι Τρέχει», 26/10/2006.