Χαιρετισμός του Αντιπροέδρου της Βουλής κ. Γιάννη Τραγάκη σε εκδήλωση για την 91η επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων

 Χαιρετισμός του

Αντιπροέδρου της Βουλής

κ. Γιάννη Τραγάκη

σε εκδήλωση για την

 91η επέτειο της Γενοκτονίας των Ποντίων

Κυρίες και κύριοι,

Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης προσέρχομαι στην εκδήλωση, εκ μέρους του Ελληνικού Κοινοβουλίου και της Προέδρου του, για να αποτίσω ελάχιστο φόρο τιμής προς τα αθώα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Η γενοκτονία του αρμενικού λαού ένα χρόνο μετά την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η τελευταία πράξη στη μακρά ιστορία καταπίεσης των Αρμενίων από τους Οθωμανούς.

Ήδη από την κήρυξη του Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου, η κυβέρνηση των Νεότουρκων θεώρησε ότι θα έβρισκε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τις πολυάριθμες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες που κατοικούσαν στην ενδοχώρα και τα παράλια της χώρας. Έχοντας τη σιωπηρή υποστήριξη της Γερμανίας, οι Νεότουρκοι έθεσαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο ομαδικής εξόντωσης των Αρμενίων με μία οργανωμένη αστραπιαία στρατιωτική επίθεση στις αρμενικές πόλεις. Μέσα σε μία εβδομάδα, εδιώχθησαν όλοι οι θρησκευτικοί, πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες κάθε πόλης, ώστε να εκλείψει κάθε πιθανότητα οργανωμένης αντίστασης.

Όσοι νεαροί Αρμένιοι συνελήφθησαν υποχρεώθηκαν να συμμετάσχουν σε τάγματα εργασίας και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα φονεύθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Χιλιάδες γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Όσοι επέζησαν από την πείνα και τις κακουχίες, αναζήτησαν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες, διακόπτοντας την τρισχιλιετή αρμενική παρουσία στο δυτικό τμήμα της πατρίδας τους.

Πάνω από το ήμισυ των 2 εκατομμυρίων Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε θύμα στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Επαναφέροντας στη μνήμη μας το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, που έγινε πριν ενενήντα ένα χρόνια σε βάρος του αρμενικού έθνους, ενός έθνους που εμπλούτισε τον πολιτισμό σε όλες του τις εκφράσεις και εκφάνσεις για χιλιάδες χρόνια,   δεν μπορεί παρά να αισθανόμαστε και αποτροπιασμό και αγανάκτηση.

Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες τραγωδίες με παγκόσμιες προεκτάσεις, που δεν αφήνουν ήσυχη ακόμη και σήμερα τη συνείδηση ανθρώπων και κρατών. Ενώ αναγνωρίζεται σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, η Τουρκία αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει αυτό το ιστορικό γεγονός.

Είναι στίγμα για τη σημερινή Τουρκία που δεν βρίσκει το θάρρος της συγγνώμης, που δεν θα σβήσει βεβαίως το χθες, αποτελεί όμως προϋπόθεση για ένα διαφορετικό αύριο.
Κυρίες και κύριοι,

Οι αγώνες των λαών για ανεξαρτησία και βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους, θα συνεχίζονται και δεν νομίζω ότι είναι κάτι που τελειώνει ποτέ. Αυτό είναι μια διαδικασία ιστορική που θα είναι συνεχώς σε εξέλιξη, είναι από τα θέματα εκείνα που δεν αποτελούν ένα μέγεθος πεπερασμένο, το αντίθετο μάλιστα.

Αυτό είναι το μήνυμα που απευθύνει η επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Είναι ένα μήνυμα αναγνώρισης και αποκατάστασης των θυμάτων, και κυρίως ένα σάλπισμα ειρήνης και δικαίου που σήμερα, την εποχή που εκδηλώνονται οι παρενέργειες της αδιαφορίας για τον άνθρωπο, το δίκαιο και το περιβάλλον, δυστυχώς είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων δεν διακατεχόμεθα από μισαλλοδοξία έναντι των αυτουργών αυτής της γενοκτονίας. Καλλιεργούμε σχέσεις καλής γειτονίας εμπνεόμενοι από τις αρχές του δικαίου και της ισότητας των λαών.

Οι Αρμένιοι κατάφεραν μέσα από τους διαχρονικούς αγώνες, να πείσουν σε μεγάλο βαθμό τη διεθνή κοινή γνώμη για τα δίκαια του αρμενικού λαού. Ακατάπαυστα αγωνίζονται για την περαιτέρω διεθνοποίηση και επίλυση του αρμενικού ζητήματος, για αναγνώριση και καταδίκη της γενοκτονίας του 1915 και ανάληψη των ευθυνών που αυτή συνεπάγεται.

Υποκλινόμαστε με σεβασμό μπροστά στην άκαμπτη αγωνιστικότητα τους.

Αυτόν τον αγώνα οφείλουμε να συνεχίσουμε ακατάπαυστα μέχρι τη δικαίωση.

Τη Μεγάλη βδομάδα των παθών , τον Γολγοθά και τη Σταύρωση πάντα ακολουθεί η Ανάσταση. Φτάνει να πιστεύουμε στο θαύμα και ενεργά να παλεύουμε το άδικο.

Σας ευχαριστώ πολύ.